Opowieść o momencie szczególnym, przełomowym dla futbolowego świata. Robert Lewandowski strzelił dziś 41 gola w sezonie Bundesligi 2020/2021, tym samym ustanawiając nowy rekord trafień. Jak stwierdził niemiecki dziennikarz Daniel Neuhaus – świat stanął w miejscu, to miało się nigdy nie zdarzyć.
A jednak, niemożliwe staje się możliwe, czyli pobicie rekordu Gerda Muellera z sezonu 1971/1972. Jak wiemy wymiar możliwości ustanowienia przez Lewandowskiego nowego rekordu, odbił się szerokim echem wywołując różne głosy, w tym często te mniej skupione na wsparciu polskiego króla piłki, niekiedy też mniej widzące w tym piękno sportu. A to właśnie ten aspekt powinien być w tym wszystkim na pierwszym miejscu. Swoją drogą, naprawdę można przecierać oczy ze zdumienia, że udało się naszemu rodakowi odnieść historyczny sukces w ostatniej kolejce Bundesligi i meczu Bayernu Monachium z FC Augsburg z wynikiem 5:2. Co więcej, w ostatniej minucie meczu. Pośród fali radości górę brały refleksje takie jak „wyczyn kosmiczny”, albo „sprawiedliwości stało się zadość”, co przynajmniej w aspekcie sportu jest możliwe. To byłaby strona momentów ważnych, które pokazują wszystkim, że jak to stwierdził trener Kazimierz Górski, „Polacy nie gęsi i swój futbol mają”, parafrazując mistrza Reja.
Pozostaje jednak do rozgryzienia sens ukryty, a dokładniej moc sportowych sukcesów, które angażują nie tylko wiernych fanów bieżących rozgrywek. Przychodzą takie momenty, jak ten dziś, kiedy cieszymy się wspólnie, realizując piękny systemat sportu, jako elementu łączącego. Nawet największy sceptyk „uganiania się za piłką” może odnieść wrażenie, że jest jakiś meta-poziom piłki nożnej, egalitarnej rozrywki, momentu międzypokoleniowego spędzania czasu, wreszcie duch rywalizacji uczącej nas wiary w siebie, determinacji, skuteczności, a ponad to zdrowej ambicji. Wszystkie te rzeczy nie są nadinterpretacją potrzebną piłko-sceptyką, ale szczyptą czaru i satysfakcji, jaką niesie wspólna, obiektywna gra. Trzymając się meta-poziomu ukryte sensy uzewnętrznić się mogą w trakcie logicznej korelacji z różnymi aktualnymi sprawami. Bo w końcu, jak to określił Eduardo Galeano:
Niektórym wydaje się, że stadiony piłkarskie to wyspy. Nie wiedzą, że są one raczej lustrami, w których odbija się obraz świata, do którego wszyscy należymy.
~Jakub Horbacz
