Miłosz Węgrzyn
Ryszard Kalisz, znany szerszej publiczności jako „Rysiek”, chyba minął się z powołaniem. Niczym światowej klasy piłkarz, wymieniający jednym tchem zainteresowane nim kluby, przechwalał się ostatnio, jakie to opcje polityczne chcą go w swoich szeregach. Dzwonili z PO, nagabywali z PSL-u, a i Palikot woła: „Dołącz do nas!”. Parafrazując znanego dziennikarza sportowego Romana Kołtonia, aż chce się zapytać: „A dlaczego nie Prawo i Sprawiedliwość?”.
Michał Tkaczyszyn
Retoryka niemal wszystkich mediów w Polsce jest dziś jasno sprecyzowana i spójna. Ciekawsze wydaje się więc pytanie o to, w jaki sposób reagują one na głosy sprzeciwu. W szczególności, gdy słowa godzące w ich dotychczasową narrację padają z niezwykle nieoczekiwanych stron.
Michał Tkaczyszyn
Rozważania dotyczące definiowania pojęcia ideologii politycznej zostały rozpoczęte przez francuskiego filozofa Destutta de Tracy’ego pod koniec XVIII wieku. Mimo, że kontynuowane były w dziełach Marksa, to prawdziwego smaku nabrały dopiero w obliczu faszyzmu i komunizmu.
Mateusz Michułka
Przez krótką chwilę zastanawiałem się, czy nadać temu wpisowi tytuł: „Wójciak-chujciak”. Pokusa była mocna. Pomimo swej pociesznej prostoty, tytuł ująłby istotę sprawy wokół dyrektorki Teatru Dnia Ósmego i co za tym idzie byłby dobrym tytułem. Tym poczciwcom, którzy oburzyliby się na użycie słowa chujciak, mógłbym zwrócić uwagę, że to neologizm, środek wyrazu, który na dodatek rymuje się z „Wójciak”, co wystarcza za usprawiedliwienie. W końcu jednak moja prostoduszność zwyciężyła tkwiącego we mnie stylistę i tytuł został się taki, jak widać.
Paweł Wróblewski
Wiceprezes stowarzyszenia Obywatelski Dolny Śląsk
Wiceprzewodniczący Sejmiku Województwa Dolnośląskiego
wpis gościnny
Kiedyś prawda była jedna-dziś jest już ich kilka: prawda koalicji, prawda opozycji, prawda mediów koalicyjnych, prawda mediów opozycyjnych, prawda mediów publicznych, prywatnych i rzeczywista prawda.
Każdą z tych prawd można jednak przypisać do jednej z trzech rozpropagowanych niegdyś przez kultowego sołtysa Kierdziołka.
Dziś zajmijmy się prawdą rządzącej w naszym regionie koalicji.
Mateusz Michułka
(Jak wspominał Truman Capote po przeprowadzonym z Marlonem Brando wywiadzie – „Marlon”, legenda kina, „jest rozkosznie głupi”)
W ostatnim numerze „Do Rzeczy” znalazłem felieton Bronisława Wildsteina, w którym autor rezolutnie zauważa bezsens oburzenia niedawnymi deklaracjami Gerarda Depardieu. Czego innego spodziewać się bowiem po aktorze, pyta Wildstein i pisze dalej: „Rozpacz nad upadkiem Depardieu jest drugą stroną jego uwielbienia, a więc kreacji aktorów na bohaterów wyobraźni masowej”. Zachowanie Depardieu nie jest sprawą zaskakującą, bo każdy przecież zachowuje się tak jak na jego inteligencję, charakter i fach przystało. Oburzenie natomiast bierze się z mylenia aktorów z granymi przez nich postaciami albo jeszcze lepiej – z intelektualistami. Tymczasem inteligencja w zawodzie aktora konieczna nie jest. Konieczny jest tupet. (Zauważył to wcześniej Gombrowicz, który zauważył prawie wszystko.)
Miłosz Węgrzyn
Na jednym ze spotkań Stanisław Michalkiewicz powiedział: „Ja się nie dam sterroryzować twierdzeniom, że trzeba wyborców szanować. Wyborców to można szanować jak są godni szacunku. Natomiast jak są durniami to trzeba ich skrytykować i potępić, dlatego, że to nie sztuka wpędzić państwo w katastrofę”.
Pewnie wielu odpowie: „Co za faszysta! Będzie nam autorytatywnie mówił, który wyborca jest mądry, a który jest głupi!”
Wielu tak odpowie, ale nie ja. Patrząc na polityczne wybory Polaków przez cały okres III RP, poważnie zastanawiam się, czy warto poświęcać się i walczyć o zmianę systemu wyborczego na większościowy, czy naród w ogóle uszanuje trud włożony w taką walkę? Polacy co do zasady nie uczą się na swoich poprzednich wyborach. Nie chcą poszukać innej alternatywy niż ta, którą proponują im media głównego ścieku nurtu. Od lat wybierają te same mordy, które raz na jakiś czas, zgodnie ze słynnym hasłem piłkarza Wojciecha Kowalczyka, „zmieniają szyld i jadą dalej”.
Mateusz Michułka
Lewica lubi przedstawiać swoje działania nie jako lewicowe, a bezstronne i obiektywne. Nie o charakterze ideologicznym, a po prostu – zgodne z prawdą, duchem czasów, ludzka naturą, prawami człowieka etc etc. „Ideologia”, zdaje się mówić lewica, „to złudzenie dobre dla innych, nie dla nas” i czerpie z tego konkretne korzyści. W specyficznej sytuacji przekazu medialnego, publicznej dyskusji nie sposób krytykować postaw czy spraw przedstawionych w ten sposób jak powyżej. Stawia to krytykującego w pozycji człowieka niemoralnego, kłamliwego lub oderwanego od życia. Jaka konkretnie skaza zostanie mu przypisana, zależy od tego jakim lewicowiec zechce się przedstawić. Przykład w jaki sposób należy radzić sobie z tą krępującą hipokryzją dał wczoraj wrocławski magistrat.
Paweł Sobik
doktorant w Instytucie Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Wrocławskiego
Uniwersal.info
wpis gościnny
Realizacja postulatów Polaków na Litwie nie nastąpi w wyniku dyplomatycznych nacisków polskiego rządu. Tylko od siły politycznej mniejszości polskiej w swoim państwie zależy, czy znajdzie się odpowiednia ilość posłów w Sejmie, by uchwalić lub znowelizować odpowiednie ustawy. Czy po październikowych parlamentarnych wyborach jesteśmy bliżsi ostatecznego uregulowania spraw Polaków?
Wojciech Jezusek
Magazyn Studentów Uniwersytetu Wrocławskiego
wpis gościnny
Od kilku miesięcy stosunek opinii publicznej do osób decydujących się opuścić Polskę wyraźnie się polaryzuje. Wszystko za sprawą użycia wobec osób pomiędzy 20 a 30 rokiem życia określenia „stracone pokolenie”, które zdaje się w jakiś sposób je definiować. Myślałem, że oprócz podawania nowych statystyk nic nowego o emigracji powiedzieć już nie można. A jednak.
Działanie sfinansowane ze środków Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030
© 2024 Sapere Aude. Polityka Prywatności