Paweł Sobik
doktorant w Instytucie Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Wrocławskiego
Uniwersal.info
wpis gościnny
Realizacja postulatów Polaków na Litwie nie nastąpi w wyniku dyplomatycznych nacisków polskiego rządu. Tylko od siły politycznej mniejszości polskiej w swoim państwie zależy, czy znajdzie się odpowiednia ilość posłów w Sejmie, by uchwalić lub znowelizować odpowiednie ustawy. Czy po październikowych parlamentarnych wyborach jesteśmy bliżsi ostatecznego uregulowania spraw Polaków?
Wojciech Jezusek
Magazyn Studentów Uniwersytetu Wrocławskiego
wpis gościnny
Od kilku miesięcy stosunek opinii publicznej do osób decydujących się opuścić Polskę wyraźnie się polaryzuje. Wszystko za sprawą użycia wobec osób pomiędzy 20 a 30 rokiem życia określenia „stracone pokolenie”, które zdaje się w jakiś sposób je definiować. Myślałem, że oprócz podawania nowych statystyk nic nowego o emigracji powiedzieć już nie można. A jednak.
Miłosz Węgrzyn
Wyniki wyborów parlamentarnych na Węgrzech w 2010 roku przyczyniły się do obalenia dotychczasowego, trwałego wzorca rywalizacji, w ramach którego ostro ścierały się dwa duże bloki polityczne: lewicowo-liberalny, na czele z Węgierską Partią Socjalistyczną (MSZP) i konserwatywny, zdominowany przez Fidesz. Uzyskując w skali kraju wynik 52,73% głosów, koalicja Fidesz – Chrześcijańsko-Demokratyczna Partia Ludowa (KDNP) zapewniła sobie ponad 68,14% mandatów w Zgromadzeniu Narodowym. Skutkiem było zastąpienie modelu dwublokowej rywalizacji dominacją jednej partii, naruszenie spójności w szeregach opozycji, a także pojawienie się w parlamencie całkowicie nowych ugrupowań: Jobbiku i ugrupowania Polityka Może Być Inna (LMP). Dodatkowo, potwierdzenie woli wyborców o przyznaniu Fidesz-KDNP silnego mandatu do rządzenia stanowiły wybory samorządowe z 3 października 2010. Kandydaci koalicji wygrali wybory na burmistrzów w 22 z 23 największych węgierskich miast (wyjątek – wybory w Segedynie), jak również uzyskali ponad połowę mandatów we wszystkich sejmikach w komitatach (odpowiedniki polskich województw).
Odpowiedź Mateusza Michułki na: https://www.sapere-aude.org.pl/?p=701
„Nie było moją intencją, byś zaczął tutaj wyliczać osiągnięcia naszego Narodu, bo wyliczanki do niczego nie prowadzą, pewien jestem, że każda nacja ma podobną, a mimo to nie każdej dobrze się powodzi. Choć w kwestii stosunku do państwa nie stanowi dla mnie jakiegoś specjalnego autorytetu, już Gombrowicz zauważył śmieszność podobnych wyliczanek i nie da się z nim dyskutować. Nie ma potrzeby zatem rozpisywać się o tej śmieszności po raz kolejny.
Miłosz Węgrzyn
Po wyborach parlamentarnych w 2011 roku, prezes PiS Jarosław Kaczyński wyraził przekonanie, że pomimo kolejnej porażki w starciu z PO, jego partia wkrótce powtórzy sukces Fideszu, dzięki czemu z Polsce ziści się „scenariusz węgierski”. Patrząc jednak, jak diametralnie odmienne są działania zmierzające do realizacji tego celu, w porównaniu do działań podjętych przez Viktora Orbána w latach 2002-2010, trudno brać obecnie powyższe zapowiedzi na poważnie.
Monika Krumplewska
Jako, że jestem tegoroczną maturzystką, nachodzą mnie refleksje na temat etapu edukacji, który wkrótce ukończę. Nie ukrywam, że oprócz nostalgii, do napisania tekstu inspiruje mnie również Złota Zasada Maturzystów – „jeszcze tylko pomaluję ściany i zacznę się uczyć”.
Co prawda, system, który zamierzam skomentować, jest już reliktem przeszłości, bo tegoroczna reforma dokonała transformacji wyglądu nauczania w liceach w sposób znaczący, jednak zakończenia implikują powstawanie wszelakich podsumowań, więc pozwolę sobie na poczynienie pewnych rozważań w zakresie rzeczywistości, która odchodzi do lamusa wraz z majem 2013.
Działanie sfinansowane ze środków Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030
© 2024 Sapere Aude. Polityka Prywatności